Kaygi karsiti

Boyle bir his var, belki fazla miktarda seratonin salgilanmasi anina denk geliyordur.. Goklere yukselmek gibi degil. Ayaginin cimlerden kesilmesi, gunese -cok degil- 1 metre yaklasmak gibi.. Tum vucudunda hissediyorsun, sanki birden koruyucu bir kalkan olusuveriyor, ve ya bir hale, is,iyorsun.

Sahibini benim de begendigim bir cift goz tarafindan izledigimi bildigim zamanlarda hissediyorum bunu.

Yazdigim bir yaziyi begendigimde.

Ve en coktan cok da felsefe okurken. Bir icine kapanma,ama mutlu, huzurlu bir ice..

Bu his sanirim kayginin karsi hissi.

Kaygi cunku tam tersi yerin altina itiyor. Batiyorsun ve cirpindikca batmanin sadece hizlandigini dusunuyorsun.

Zevk degil bu his. Seks gibi degil ornegin. Zaten mantikli cunku zevk acinin karsiti. Kayginin karsiti huzur olabilir, degil mi?

Ama huzur degil bu anlattigim.

Karmasik bir programi yazmayi bitirdigimde, ve calistigini gordugumde, ve ya bir algoritmayi cikardigimda duydugum sey huzur. Cimde yurumek gibi kuslari dinleyerek, etrafa bakarak.. Ama yerden yukselmeden. Is,imadan. Dengeyi bulmus gibi sade. Formal finalinden 97 aldigimi ogrendigimdeki his gibi, gunlerce calismak yerine linuxtaki x bilmemne oyununu oynamamin (hani su uzay gemisi var da
uzerindeki cesitli yuvarlak objelerden ates eden sabit yapilari, uzerine uzerine gelen dusman gemileri vurdugun oyun, bidik ekranda...) , 50. duzeye ilerlemenin sucluluk duygusunun dengelendigi zamanki...