sansasyonel aciklamalar

lezbiyen olmayacagim. cok bariz bu bi kere. seviyorum erkekleri. gulumseyislerini, kafayi bilimum gereksiz teknik detaya takislarini, elektronik sevdalarini, flörtlerini, göguslerini, popolarini, 5 yasinda gibi davranmalarini, mutfaktaki beceriksizliklerini, baska odalardaki becerilerini, benden uzun oluslarini, gizli evcimenliklerini, ve cabuk renk verislerini seviyorum. benden farkli oluslarina bayiliyorum. ve fakat, bir erkek girdiginde hayatima, sadece o aniyla girmiyor. muzik zevkiyle giriyor, eski sevgilileriyle giriyor, ucubik huylariyla giriyor.. sonra hayatim bunlari unutmaya calissam mi calismasam mi dusunmekle geciyor.

öyle ki bazen heyecanla bekliyorum yaslanmayi, o zaman bitkilerime -o zamana bitki yasatmayi ögrenecegimi varsayarak- anlatacagim onlari. cunku sevmek ve paylasmak ve eglenmek kadar tanimak heyecanlandiriyor beni. tum bir dunya kaydediyorum her biriyle, cunku parcalari birlestirme aliskanligim var. (bunu cok ilgili oldugum seklinde yorumlayip kacanlar/havaya girenler var. eh ne yapalim, ben de böyleyim.) kaydediyorum bunlari, gerekli seyleri kaydedemiyorum sonra :) kisaca bitkileri bi bes yil falan eglendirecek kayit toparladim.

iyi dusunmek lazim birini hayata alirken. ben genelde kapiyi aralik birakiyorum: istiyorum ki girsin disaridan biraz koku, haberler ve bir kac kahkaha iceri. sonra kapi aciliyor aciliyor, gelen gidenler artiyor, hala iceride bi ben varim diye fazla yormuyorum kafami. sonra birden kafami kaldiriyorum iceride biri. cok gec olmus, dusunmeme zaman kalmamis.

(kimi zaman sirf acik biraktim diye, davet edildigini dusunup girmeye calisirken sIkIsanlar, sorumlulugu bana yukleyenler oluyor. evet kapinin aralik olusunu kisisel davetiye sananlar var. baska bir entry konusu.)