yazmisim ziyan olmasin...

gunlerdir sormadigima göre iyiyim. zaman olmadi zaten pek.




simdi... kis bayginlik getirmeye basladi. yine her sey fazla gelmeye
basliyor.


tirnaklarim gucsuz, saclarim ve cildim mutsuz. annem her zamanki gibi
keyfimi


kaciriyor. cok sigara, kahve iciyorum. öyle ki artik kahve etki etmiyor
örnegin.


spor yapacak vakit yok. isler yetismiyor. tum bunlar farketmiyor gerci,


cunku o var hayatimda. Ben bir sey demeden, beni özleyecegini
söyleyerek


gitti 1 haftaligina.




canim sIkkIn. surekli kendimi yetersiz hissediyorum. bir kere is:
hicbir sey sonuca ulasmiyor sanki, ve hep bir seyler eksik. bir daha hic 90 ustu not
alamayacagimi hissediyorum :) cunku olaylari tam olarak anlamaktan uzagim. konular
yandan yöreden geciyor. sonra hicbir sey yapmiyorum bu ara. midye gibi
kapaliyim.




ancak anliyorum insanlarin is dunyasi uzerine söylediklerini: sevdigin
degil zorunda oldugun insanlari göruyorsun. ve zaman geciyor. etrafimda gercekten
sevdigim insanlar olmasini özledim B. depresif degilim. her sey olur, bak
bile mutlu olabiliyorsam.. ama yaptiklarim siddetle anlamsiz görunuyor bazen.
hayatimin anlamli kismini hizla geride biraktigimi

powered by performancing firefox